ABD’de yapılan bir araştırma, bu sorunun yanıtını buldu. Profesör Jeffrey Zacks ve ekibine göre; izlediğimiz filmin konusuna benzer şeyler yaşadıysak olayla empati kuruyor ve duygulanmaya başlıyoruz.
Washington Üniversitesi’nden Profesör Jeffrey Zacks, filmlerin ‘film’ olduğunu bile bile izlememize rağmen neden duygulandığımız sorusuna cevap arayan bir araştırmaya imza attı. Psikolojideki ‘ayna kuralı’ ışığında araştırmasının sonuçlarını anlatan Zacks, şunları söyledi:
– Ayna kuralı, karşımızdaki kişinin mimiklerinin bize yansıması demektir. Örneğin gülümseyen birini gördüğümüzde gülümser, mutsuz birini gördüğümüzde ise yüzümüzü buruştururuz. Film izlerken de bu ‘ayna kuralı’ işliyor. Görüntüler beynimizde evrim geçiriyor. Bu yüzden duygusal tepkiler veriyoruz. Üzgün pozlar, olumsuz duygulara neden oluyor. İzleyici üzgün bir yüz gördüğünde empati kurabiliyor ve üzülebiliyor.
– Filmlerden etkilenmemizin bir diğer önemli sebebi de, kullanılan müzik. Duygusal yapımlarda kullanılan şarkılar, izleyicilerin daha fazla hislenmesine, hatta gözyaşı dökmesine sebep oluyor.
– Film izlerken verdiğimiz tepkiler, daha önce yaşadığımız deneyimlerle de alakalı. Örneğin kafamıza ağaçtan sert bir cisim düşmüşse, daha sonra ağaçtan düşen bir cisim korkmamıza sebep oluyor. İşte bu yüzden filmlerde gördüğümüz temalar daha önce başımıza geldiyse; korkmamıza, ağlamamıza veya mutlu olmamıza vesile oluyor.
